Książki dla dzieci z zimą w tle - moje recenzje wybranych pozycji.

Dziwnym trafem wszystkie prezentowane przeze mnie pozycje nie tylko są dziełami literatury skandynawskiej (któż jak nie Skandynawowie znają się lepiej na zimie) ale są autorstwa kobiet- mojej ukochanej Astrid Lindgren oraz Fridy Nilsson i Evy Susso.

Zacznę od pozycji przy której dosłownie za każdym razem się wzruszam. Nie jest to nowość czytelnicza lecz pozycja prawdziwej mistrzyni literatury dziecięcej – wspomnianej Astrid Lindgren pt: „Patrz, Madika Pada śnieg!” Ze swojego dzieciństwa z pośród książek tej autorki kojarzę tylko „Dzieci z Bullerbyn”, na szczęście sporo szwedzkiej literatury dla dzieci zostało w ostatnich latach odkurzone i wydane na nowo, wśród nich znalazły się również przygody siedmioletniej Madiki.

Opowieść o przygodach, dużej ilości śniegu oraz bezkresnej miłości rodzicielskiej. To opowieść o przygodzie młodszej z psotnych sióstr i jej przypadkowej wycieczce do innej miejscowości. Książka opowiada też o tym jak przetrwać w trudnych warunkach i o tym, że jednak należy słuchać rodziców/ opiekunów. Jako rodzic, który czyta o zgubionym dziecku trzeba trzymać nerwy na wodzy. Mnie ta opowieść doprowadziła do łez, na szczęście jest to historia z happy endem a my czytając mamy pod bokiem nasze kochane pociechy :). Dodatkowym walorem tej pozycji są przepiękne ilustracje. Wydawnictwo Zakamarki kocham nie tylko za genialne pozycje dla dzieci, ale również za przepiękne wydanie książek i genialnych ilustratorów.

Kolejną propozycją jest „Boże Narodzenie w Bullerbyn” (opowiadanie w które zostały wplecione wątki " Dzieci z Bullerbyn") w wydaniu Zakamarkowym przecudnie zilustrowana.

Tę propozycję pokochamy za to za co kochamy Astrid i jej Dzieci z Bullerbyn. Za ciepło, za przyjaźń, za szwedzkie wychowanie z dużą ilością czasu spędzonego przez dzieci na zewnątrz, za wielopokoleniowe domy, za prostotę prezentów i wspólne przygotowania do świąt. Szczęście mają Ci, którzy mają dużą rodzinę i przyjaciół pod bokiem. Zawsze marzyłam, żeby mieszkać w takiej osadzie, gdzie sąsiedzi są praktycznie jak rodzina, a wspólna praca np. ubieranie choinki czy pieczenie ciastek jest czymś tak oczywistym jak oddychanie. Bardzo mi się również podoba skromność, która pewnie w okresie w którym Astrid tworzyła „Dzieci z Bullerbyn” bardziej wynikała z braku innych możliwości aniżeli potrzeby, ale taki obraz daje świetną okazję do konfrontacji teraźniejszości i przesytu z prostymi małymi przyjemnościami.

Idąc za ciosem , trzecia już pozycja z wydawnictwa Zakamarki pt. „Prezent dla Cebulki” autorstwa Fridy Nillson. To opowieść o samotnym macierzyństwie, marzeniach ze sfery tych nie możliwych do zrealizowania, o przyjaźni, o zazdrości i walce z samym sobą. Mamy tak naprawdę w tej krótkiej historii cały wachlarz emocji z którymi musi sobie poradzić chłopiec dorastający w ubogiej, niekompletnej rodzinie. „Prezent dla Cebulki” to wzruszająca opowieść zbudowana z 24 rozdziałów, które możemy wykorzystać na każdy dzień grudnia , w oczekiwaniu na Święta Bożego Narodzenia.

Kolejna pozycja i znowu wydawnictwo Zakamarki (dodam, iż nie jest to wpis w żadnym stopniu sponsorowany, po prostu najwięcej zimowych opowieści można znaleźć w tym Wydawnictwie, a pozycje przez nich wydawane są bardzo życiowe, ciepłe, pozbawione tabu i chyba dlatego najczęściej zaglądam w ten przedświąteczno-zimowy czas właśnie do nich). Pozycja tym razem bardziej dla młodszaków pt. „Yeti” (Eva Susso). Ciepła mimo wszech otaczającego śniegu opowieść o braciach, którzy podczas wyprawy na deskę zgubili się i natrafili przypadkiem na Yeti, który się nimi zaopiekował. Jak zawsze piękne ilustracje, relacje rodzinne, dużo serdeczności oraz dużo emocji: tęsknota za tatą, chęć przeżycia przygody, zaufanie, obawy przed nieznanym itp.

Nie wiem co takiego te książki mają w sobie, ale kiedy je czytam z dziećmi to czuję się jakbym tam była i powracają do mnie wszystkie moje najlepsze wspomnienia z dzieciństwa.

Kolejną piękną zimową opowieścią jest „Jak Johan uratował cielaka”. Mistrzyni literatury dziecięcej Astrid Lindgren przedstawia nam ubogiego chłopca Johana. Miał on jedną ukochaną krowę, jednak nieszczęście chciało że krowa zjadła gwóźdź i zdechła. Smutek opanował wtedy nie tylko serce chłopca, ale również jego mamę i tatę. Rodziny nie stać na nową krowę. Jednak los szykuje dla nich miłą niespodziankę. Książka to esencja stylu Astrid, piękne ilustracje, prosta historia, proste życie i proste duże problemy, które dla nas ludzi żyjących współcześnie wydawać się mogą wręcz nie realne. Wspaniale czyta się tę książkę dla dzieci w cieple domowego zacisza i dostatku. Jednak historia chłopca Johana, powala wspomnieć czasy, kiedy nie wszystko było takie oczywiste jak dziś. Pozwala ona również przypomnieć nam o tych, którzy w przeciwieństwie do nas nie posiadają wszystkiego. Fantastyczna pozycja do przeczytania z dziećmi w okresie przedświątecznym, gdy nasze serca otwierają się szerzej na innych ludzi, również tych potrzebujących. Astrid w swe opowieści wplata jeszcze jeden ważny element, który pojawia się m.in. również w czasie niektórych przygód Madiki ,a mianowicie spożywanie alkoholu przez dorosłych. W bajkach czy historiach dla dzieci bardzo rzadko widzę prawdziwe życie - takie wiecie - bez tabu. A Astrid potrafi te również niechlubne, acz bardzo życiowe zachowania wpleść w naturalny sposób do swoich historii. I to jest super. Bo któż z nas jest idealny?